من غرق عشقم ازتو تاحد منتهایت... 

یادل رسد به جانان یاجان زتن درآید... 

هرروز بیقرارم ازهجر روی ماهت... 

فریاد ازاینهمه عشق کز شعر من برآید... 

گفتم غم تودارم..

گفتی غمت به جانم..

گفتم که تیر عشقت.. 

خورده به استخوانم..

گفتی که در ره عشق جدایی وفراق است..

گفتم اگرچنین است هرگز نمیتوانم.. 

عمرگران گذر شد درحسرت نگاهت.. 

ای بهترین بهانه آرامش روانم

ایستاده ام برروی قله ی آرزوهایم آنهارا ازدور

به نظاره.... 

گاهی به من نزدیک میشوند وگاهی فرسنگ هادور... 

نفسی عمیق میکشم وباخود میگویم...زندگی مثل یک پازل است

مهم است که آن را غلط نچینیم... 

درودیوار به من مینگرند.... 

اینهمه غصه وغم حاصل چیست... 

دربه دیوار بگفت آهسته.... 

این جوان عاشق ومجنون یکیست... 

نه توان بارغمش راکم کرد..... 

نه توان زجه زدو زار گریست... 

دل دیوار ترک خورد وبگفت.... 

کاسه ی صبر زرنج او برئیست.... 

ف م

تمام اشعارم مخاطب خاصی ندارند

وازاستعدادهای درونم نشأت میگیرند

سهم من ازعشق تو هرشب فغان وزاری است

دست های عاشقم ازحضن(اغوش) یارش خالی است

سنگدل باقلب من اینگونه بی مهری چرا؟ 

لحظه های شادتو ازیادمن پوشالی است

ف م

من هرکجا که بنگرم روی توشد آنجاعیان

ای دلبرزیبای من ای مالک روح وروان

بامن مدارا میکند عشق نهانت دردلم

رخ بنما ای یارمن ای تک ستاره درجهان

ف م

دردهایم بیشمار

غصه ها یکصدهزار

انچنان نالم زعشق

دل بگرید زار زار

عاشقی وبیکسی

گریه ودلواپسی

چون من افسرده حال

نیست درعالم کسی

ف م

عاشقی دیوانه ای درکنج یک میخانه ای

باخدایش راز گفت ازعشق یک پروانه ای

که ای خدایا تابه کی نجوا کنم ازدرد عشق

سوختم خاکسترم را باد برد بربام آن یکدانه ای

ف م

چه روزایی که بی تو شبای من سحرشد

باغصه هادویدم دل من دربه در شد

چه روزایی ندیدی غم ودلتنگیامو

برای تومیمردم تونشنیدی صدامو

دلم از دوری تو صدها بهونه داره

صبوری کرده این دل اماخدایی داره.. 

محزون. من

یارب دل تو عجب دلی هست..حلال هزار مشکلی هست..چون ان معالعصربگفتی...ازرنج دلم چه حاصلی هست..یادی کنم ازدخترزیبا..ان رنج کشیده آن زلیخاه..فرق دل من بادل اوچیست..اورنج کشیدویوسفش را..ازخالق خود کنارخوددید...ای دل تومگر گتاه داری..باخالق خودمزاح داری...اوقلب تورابه صبر خوانده..اماتوهمیشه بیقراری...امشب دل من به ناله امد..ازاتش دل زبانه امد..یاد تومرا شعله ی جان شد..چون شمع به سان خانه امد